1 kwietnia.

-

Zaraz coś się skończy i coś zacznie.

Rok się skończy, rok rozpocznie.

Moje urodziny. Trzydzieste. Co przyniesie ze sobą nowy czas..?

Napewno kilka spraw miłych, może nawet bardzo miłych. Napewno wiele radości, ale też cichych wieczorów wypełnionych spokojem doskonałości.

Oby było mi jak najrzadziej smutno. Oby to przykre, co może mnie ominąć, ominęło.. Oby dobro rozświetlało moje wybory. Oby te wybory były słuszne...

Niech nikomu nie będzie przeze mnie przykro. Niech uda mi się komuś pomóc, nawet o tym nie wiedząc. Niech czyjś dzień upłynie pogodnie za moją przyczyną. Niech Ktoś będzie ze mną szczęśliwy, a ja z Nim...

Miniony rok zaprowadził mnie do Jezusa, niech ten Nowy równiez podąża tą Drogą.

Najlepszą z możliwych.

 

ps. Jeżeli już musi być mi raz po raz przykro, tak dla wzrostu, to proszę, aby nie zadawała mi smutku Osoba Najbliższa.

To takie małe życzenie Panie Boże..

 

Komentarze

  1. ~tim1 kwietnia 2006 02:13

    I niech Ci się tak stane jak tego oczekujesz .amen. :-))A jeżeli przyjdą ci do głowy głupoty to niech je zweryfikuje Ten któremu dałaś do tego prawo... :-)))amen

    OdpowiedzUsuń
  2. Olena1 kwietnia 2006 02:14

    Oby nie przychodziły żadne.. amen:)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~donia1 kwietnia 2006 06:36

    udanego prima aprilis! :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~desti1 kwietnia 2006 14:01

    spelnienia zyczen :o)) ... i wszystkiego najlepszego :**

    OdpowiedzUsuń
  5. Olena1 kwietnia 2006 15:07

    dziękuje i nawzajem, chociaz własciwie juz mija..:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Olena1 kwietnia 2006 15:08

    dzięki kochana:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej