Twarzowa sprawa.

-

Dzisiaj będzie twarzowo..:)

Moi Czytacze Drodzy oto odsłona nr.1..

Dopasowawszy poniższe do wspomnianego już kiedyś Fica vel Suni Psa Szybkiego ułoży się Wam układanka, maleńki skrawek puzzli zwanych Oleną i jej życiem..:)

 

 

Komentarze

  1. ~Surima17 marca 2006 13:48

    Rzeczywiście bardzo twarzowa notka... Pozdrawiam =)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Jarek17 marca 2006 13:56

    Witaj Olena ;))

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Olena17 marca 2006 13:58

    ano taka twarz, jaka Pani... czy jakoś tak:))))

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Olena17 marca 2006 13:59

    ha! mów mi prywatnie Ola!:))))

    OdpowiedzUsuń
  5. ~moni0117 marca 2006 23:39

    Wow!:)Ładniutko wyszłaś na tej fotce:)Pozdrawiam gorąco:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Olena18 marca 2006 00:41

    Badzo dziękuję!:) pozdr również

    OdpowiedzUsuń
  7. ~kahunka18 marca 2006 05:36

    O, ale ładna buzia się pokazała....witaj, Oleno!

    OdpowiedzUsuń
  8. Olena18 marca 2006 05:41

    Wiesz, dlaczego pomyślalam o zdjęciu? Bo obejrzalam sobie Twoje i jakies takie miłe to było.. Pomyślałam, a czemuż by nie:) Człowiek może bardziej personalny się robi, czy jakoś tak:) Pozdr i dziękuję za inspirację:)

    OdpowiedzUsuń
  9. ~Czarodziej18 marca 2006 18:41

    Niesamowicie wyglądasz na tym zdieciu, teraz wiem czemu powstał niejeden obraz i wiersz, wielbiący urodę kobiecą. Wystarczy tylko spojrzeć...ja to mam szczęście -piękna, mądra i utalentowana poetycko, moja ty autorko niejednego tomiku i powieści. I jak tu się w takim ideale nie zakochać i nie stracić dla niej głowy?! Jesteś tym o czym większość ludzi nawet nie śmie marzyć.......a ja to spotałem -prawdziwy ze mnie szczęściarz. Kocham Cię Oleńko !!!

    OdpowiedzUsuń
  10. Olena19 marca 2006 01:04

    Dziękuję Kochanie..

    OdpowiedzUsuń
  11. ~tanya19 marca 2006 04:26

    :-))

    OdpowiedzUsuń
  12. ~SLAWEK-UWIEDZONY23 października 2006 03:33

    > Niesamowicie wyglądasz na tym zdieciu, teraz wiem czemu> powstał niejeden obraz i wiersz, wielbiący urodę kobiecą.> Wystarczy tylko spojrzeć...ja to mam szczęście -piękna,> mądra i utalentowana poetycko, moja ty autorko niejednego> tomiku i powieści. I jak tu się w takim ideale nie> zakochać i nie stracić dla niej głowy?! Jesteś tym o czym> większość ludzi nawet nie śmie marzyć.......a ja to> spotałem -prawdziwy ze mnie szczęściarz. Kocham Cię Oleńko> !!!

    OdpowiedzUsuń
  13. Olena23 października 2006 03:39

    daruj sobie, bo będę musiała kasować

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej