Za Kim tęsknie w marcowy poranek..

Dobra kawa nie jest zła! Ha!:)

Dzisiaj chcę żyć dłużej niż ten kubek parujący, bo to i praca i odwiedziny i fitnessoo wieczorkiem zaplanowane. Nie!, dziś nie mam czasu na umieranie, nawet najpiękniejsze:)

Za oknem nadal to, co u Was wszystkich, czyli śniegi po pachy. Brat mnie nastraszył, że mi Filc ptasiej grypy się nabawi, więc mam go krótko trzymać, co nie jest łatwe, bo ma mój Pies dużą potrzebę wolności. Jak jego Pani:) No nic, pomęczymy się, nie chcemy skrzydełek na garbku. Ani Piesa, ani Pani. Chyba, ze to będą skrzydełka anielskie, co raczej mi teraz nie grozi, zważywszy stan mej gospodarki hormonalnej:)

Zaczyna mi chodzić po głowie wyjazd do Niemiec. Tęskno mi do Przyjaciół i Dzieciaków. Rozważać zaczynam opcje. Niby jeszcze te myśli odganiam, ale znam siebie, jak mnie juz cos dopadnie, to potem już tylko tego więcej...

Tam już napewno kwitną tulipany i magnolie. Zawsze wszystko prędzej się zaczynało. Jako, że to prawie Hollandia, cieplej tam i barwniej. Mam tyle wspomnień związanych z tamtymi miejscami, że obojętnie jaka bym nie była tutaj szcześliwa, przychodzi moment tęsknoty..

Tam właściwie dorosłam. Spędziłam kilka ważnych lat, tych kształtujących dorosłe życie. Tam były pierwsze prace, najważniejsze przyjaźnie, własne mieszkania, miłości..

W mieszkaniach zawsze wiłam sobie takie gniazdka. Takie miejsca spokoju i ciszy. I gościnności. Zawsze miałam dom pełen ludzi. I kwiatów. Pamiętam, że to było zawsze pierwsze, zanim kupiłam cokolwiek innego, nawet potrzebnego, kupowałam kwiaty! Ustawiałam w wazonach, włączałam muzykę i byłam taaaaka szcześliwa:) Każde miejsce, w którym mieszkałam ma wspomnienie muzyczne..

Czasami zastanawiam sie, jaki to wszystko miało sens.. To podzielenie życia, które nadal się odzywa i raczej nigdy nie minie. Wystaczy jakiś zapach lub odpowiedni błysk słońca i jestem tam... W moim byłym życiu.

Siedzę w mojej żółtej kuchni, piję kawę i patrzę w okno. Czekam na Przyjaciółkę, która ma wpaść na ploty. Obie mamy nieudane związki, z których nie potarfimy zrezygnować. Za bardzo kochamy. Chorą miłością..

Przegadywałyśmy całą wieczność o tych naszych miłościach. Dorabiałysmy termosy kawy, wypalałyśmy paczki papierosów. Tonęłyśmy w smutku, a potem w śmiechu, że jesteśmy takie głupiutkie. Tak bardzo lubiłam te nasze pogaduchy..

Teraz jest wszystko inaczej. Nie ma żółtej kuchni, nie parzę kawy w termosie, nie pijam jej z Przyjaciółką. Obie wyplątałyśmy się z tamtych miłości, obie mamy nowe życie. Ona urodziła synka, założyła drugą rodzinę.

Straciłyśmy kontakt. Dla Jej nowego męża byłam chyba zbyt wywrotowa. Nie polubiliśmy się. Nie mogłam pogodzić sie z tym, że tak bardzo Ją zmienił. Zabronił przyjaźni z wieloma osobami, a w koncu również ze mną. Wiem, że nie jest do konca szcześliwa i bardzo mnie to boli.. To moja Przyjaciółka była kochana.

Tak bardzo za Nią tesknię..

I tak wiele czasem trudno mi zrozumieć.

 

Wczoraj wieczorem pogadałam sobie z Panem Bogiem, bo mi coś ostatnio łączność siadła. Znaczy się odbiornik. Nadajnik jest ok, zakłócenia tu na dole nastąpiły. Z powodów różnych, tudzież żadnych konkretnych.

Mów do mnie głośniej Panie Boże, proszę.