Obiad bezdotykowy

-

Rodzina, to bardzo praktyczna sprawa, Moi Drodzy..Naprawdę:)

Z podejsciem lekuchno sprytnym, tudzież wymiennym, można np zagwarantowac sobie obiad w oba dni weekendowe całkowicie bezdotykowo:)

Bezdotykowo, to jest określenie, które jakiś czas temu wpędziło mnie w konsternację. Uwidziałam mianowicie Bezdotykową Myjnię Samochodową i... mnie to przerosło wyobrażeniowo. Musieli Brat ze Szwagrem tłumaczyć:)

Ale wracając do obadów bezdotykowych...

Handel zamienny kwitnie! W sobotę obiad za pilnowanie Bratanka, w niedziele obiad, za poniedziałkowe farbowanie włosów Siostrze:) Ha!

Co wcale nie znaczy, że wczoraj, po powrocie do domku, nie sprzątałam chaty do 22.30.. Bo po tygodniu pracy przychodzi czas.. pracy, a skoro ktoś się po Rodzinie rozbija, to tak ma..

Bratanek jest już jazzie Chłopak, całe dwa lata!:) Mówi: ciocia ti to ti T A T A!!!.. Szarpiąc przy tym polara, w którego się ukryłam przed chłodem wieczornym. Bo to polar JEGO OJCA! był.. Omatko! Jakże ja mogłam:)

Potem jeszcze pyskował w wannie małej żółtej, że on tam mleko chce pić, ale ciotka nieugięta zgody nie wyraziła. Dostał, na powetowanie strat emocjonalnych, statek, kapitana, załogę i żabę. Prawie wszystkie zginęły śmiercią marną w sztormie nożnym..

Generalnie jednak było oki. Trudy uwieńczone przytuleniem w drodze do wanny. Jest  dobrze!

U Siostry natomiast, wczoraj pół dnia tam pleśniałam, było.. hmm.. domowo..

Najpierw obiadooo przepyszne absolutnie bezdotykowe, potem deserooo paszczodotykowe tylko, potem ciasto, co je wyszarpałam w Zetce, ostatni kawałek Alpejskiej( Mordercze ilości kalorii!!!).

A potem...

:))))

Szwagier gdzieś wybył, a my... w polary chop! na łóżko chop! pod kocyk chop! i gadu gadu gadu...:)))))

I Siostra mówi: Słuchaj, nie wolałabys, żebyśmy tak sobie tu znowu razem mieszkały i żadnych Chłopów nie miały?

He???!!!!!!

NIE!!! :))))))

 

Jutro przyjedzie Czarodziej lalala...:)

Komentarze

  1. ~Jarek27 marca 2006 00:27

    A to sprytna z Ciebie bestia bezdotykowo-dotykowa ;))

    OdpowiedzUsuń
  2. Olena27 marca 2006 00:34

    no ba!:) ostatnie podrygi kuchni-bezdotykowe moje:) potem będzie już kierat.. słodki zresztą bardzo:)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~kahunka27 marca 2006 12:00

    Ja co niedzielę zaliczam bezdotykowo obiadko - podwieczorki u Rodzicieli kochanych. Rodzina - dobra to sprawa. Ale zamiast faceta - oj, co to - to juz nie!

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Olena27 marca 2006 12:56

    dlatego się tak tym bezdotykowo delektuję, bo już niedługo.. bedę sama garów dotykała :))) na niedzielkę gotowała, Czarodziej się załapie rzecz jasna:)pozdr

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej