Uwięziona w ruchu.

-

Mam problem z bezruchem. Ciągła potrzeba bycia w ruchu powoduje permanentne zmęczenie. Zmęczenie wzywa do bezruchu. Bezruch budzi niepokój.Niepokój domaga się ruchu..

Czekam na dzień wolny, który w efekcie spędzam w biegu wykonujac tysiąc spraw niezbędnych. Jedynym czasem, kiedy naprawdę się nie poruszam i jestem w miare spokojna jest sen. Dzisiaj spałam 12 godzin. Moja dusza aż wrzeszczy o ciszę, a ja nie potrafię jej tego zapewnić. Jestem zmęczona i zapadnięta w siebie.

Lubię, kiedy dom pachnie świeżoscią i olejkiem różanym, kiedy moje perfumy błyszczą na półce w łazience, kiedy w jednym koszu nie ma śmieci, a w drugim ubrań do prania. Lubię, kiedy ksiażki stoją równo, kiedy mam przygotowane testy na zajęcia za tydzień, kiedy pali się świeczka, paruje kawa i w końcu mogę usiąść z książką na kanapie. I przynoszę sobie miseczkę daktyli, włączam muzykę, szukam zakładki w książce i ... dopada mnie lęk przed bezruchem.

Przed chwila w ramach relaksu poszukałam pieknej płyty, włączyłam i.. zabrałam się za prasowanie. Uświadomiwszy sobie co robię, zostawiłam wszystko rozbebeszone i uciekłam tutaj, do komputera, żeby zebrać myśli w słowie.

I jest mi niewiele lepiej.

I mam dwie opcje na rozwiązanie tego problemu.

Pierwsza, to powrót do deski i żelazka, następnie zabranie się za tłumaczenia, nastepnie naniesienia poprawek na pracę o Wassermanie, następnie zrobienie zakupów, powynoszenie gratów do piwnicy, wykonanie kilku telefonów i porozglądanie się, co jest jeszcze do zrobienia...

 

Drugą opcją jest naparzenie herbaty, otulenie kocem i utonięcie w bezruchu, którego tak bardzo potrzebuję..

Chciałabym znaleźć w sobie siłę na.. ten drugi pomysł..

Komentarze

  1. ~tanya25 lutego 2006 08:39

    Jako leniuszek z natury i z zamiłowania pewnie wybrałabym opcję drugą, choć z drugiej strony.. perspektywa bezczynnego siedzenia w domu dłużej niż jakieś dwa dni napawa mnie przerażeniem :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Cierpiący na bezsenność!25 lutego 2006 11:31

    Proponuję trzecią opcdję -otulenie się w koc zapalenie kilku świec włączenie ulubionej muzyki i oddanie się miłej konwersacji z ...... kimś dla kogo czas nie ma znaczenia gdy ma szanse bycia z Tobą nawet w wirtualnym świecie.

    OdpowiedzUsuń
  3. ~http://surima.blog.onet.pl25 lutego 2006 13:53

    Zdecydowanie obstawiałabym drugą opcje, ale przedtem zrobiłabym choć połowe rzeczy, które powinnam wykonać... dzięki temu uniknęłabym zbędnych wyrzutów sumienia =) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. ~tim25 lutego 2006 23:07

    Oj Cię nosi .....oj nosi :-)) ja bym wybrał trzeci wariant ale Ty na pewno ....prasowanie i wszystko inne :-))))

    OdpowiedzUsuń
  5. ~desti26 lutego 2006 10:40

    zdecydowanie polecam druga opcje... czasami trzeba sie wyciszyc... a i odrobina bezruchu nikomu nie zaszkodzila... :o) ...robota nie zajac... nie ucieknie ;o) ...

    OdpowiedzUsuń
  6. ~Olena26 lutego 2006 11:45

    aaa wcale, ze nie...:) wybralam wariant drugo-trzeci i jestem z siebie cala dumna:) Żeby być dumnym z leniuchowania.., niedoczekanie powiedziałby mój dziadek:)pozdr

    OdpowiedzUsuń
  7. Olena26 lutego 2006 11:46

    opcja druga wprowadzona w życie! a robota... faktycznie nie uciekła:) leży, jak lezała i się gapi :)pozdr

    OdpowiedzUsuń
  8. ~szaaa...manka26 lutego 2006 13:05

    Wiekszość ludzi bardziej męczy bezruch i cisza niż aktywność. A cisza tak jest potrzebna, żeby odpocząć. Ja tego uczę się na jodze. Kiedyś regularnie chodziłam na medytacje ...szkoda, ze teraz nie bardzo mogę ...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej