Słonecznikojadacz

-

Obawiam się, czy moja Piesa nie dostanie jakijs deprechy..:) Już dawno nie bywała tyle sama w domu, co teraz. No cóż, co nas nie zabije...

A mnie dni uciekają, jak wystraszone króliki. Biegam tu i tam, jadę to w jeden, to w drugi koniec miasta, wracam w międzyczasie do Suni.. Ale jest dobrze!:) Wolę nadmiar zajęć i pracy, niż ich brak. Zadania do wykonania zawsze bardzo mnie mobilizują, na wszystkich płaszczyznach. Ciekawe jest to, że czasem wystarczy lekki podmuch i młyńskie koło naszej codzienności samo się napędza..

Jako, że jutro mam wolne zaplanowałam czynności iście domowe typu pranie, sprzątanie, olenopielęgnowanie:), bo ja teraz wsród ludzi sie obracam, muszę wyglądać:) I niekoniecznie, jak struś pędziwiatr..

Dzisiaj niewiele, ale chciałabym jeszcze poczytać sobie, a za chwilkę będę na to zbyt zmęczona. Zatem z życzeniami dobrej nocy wracam do czynności sprzed blogopisania, czyli do karmienia Suni słonecznikiem:)

 

Komentarze

  1. ~tim9 lutego 2006 15:46

    Umów sunię do psychanalityka ,poszczekają razem i już będzie lepiej :-))

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Olena9 lutego 2006 15:58

    Myśl przednia, zaraz omówię ja z Sunią..;) wiesz o wszystkim należy rozmawiać:)))

    OdpowiedzUsuń
  3. ~tim10 lutego 2006 12:57

    no dokładnie ,to poszczekajcie sobie tak od serca :-))a chwili melanholii może jakieś delikatne wycie w duecie ....

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej