Pierwszy występ publiczny Sfilca.

-

Bohaterka dzisiejszego odcinaka jest nieco zdenerwowana. To pierwsze wystąpienie publiczne, a tu tyle filcu niewyczesanego.

Mówię jej- Mała, będzie dobrze, zobaczysz... tu same miłe ludzie latają, oni Cię polubią, zobaczysz...

Sfilc nie wierzy. Ukrył łeb pod poduszkę i myśli, że jest niewidoczny..

Oj ten Mały Sfilcowany Zwierz, taka niewiara w siebie... Prawda, że nie ma powodów do obaw przed zbytnią krytyką..?;)

 

 

Komentarze

  1. ~tanya18 lutego 2006 04:08

    Nie ma żadnych powodów do obaw. Psinka prześliczna. W ogóle uwielbiam kudłate psiaki :-))

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Jork Olsztyński18 lutego 2006 06:40

    Halo Karaciątkooooo!Jak miło ciebie znów spotkać, co prawa real to real, ale to zdjęcie też wywołuje positiv emotion, i o to chodzi.Widzę, że też nie przepadasz jak ja za zimą, więc do zobaczyska już niedługo "za kilka stopni"

    OdpowiedzUsuń
  3. ~desti18 lutego 2006 08:20

    przesliczna ta Twoja piesa :o)) ... i takie madre oczka... bardzo sypatyczna...

    OdpowiedzUsuń
  4. ~szaaa...manka18 lutego 2006 09:01

    Ładne to stworzenie. Patrzy, jak tylko pies potrafi. "No i co Ty, pańcia mówisz? Ja sfilcowana?"

    OdpowiedzUsuń
  5. Olena18 lutego 2006 11:24

    Też tak myślę..., ślicznośc, to jej mocna strona. Ma oczywiście i inne, ale takie... troche mniej widoczne:)pozdr.

    OdpowiedzUsuń
  6. Olena18 lutego 2006 11:28

    Hej Jaruś!!!:) że też nas tu znalazłeś.. cieszymy sie obie i mamy sehr positive Gefühle daswegen. I masz rację świętą, że live to live, więc mam nadzieje, że niedługo się spotkamy! Sciskam

    OdpowiedzUsuń
  7. Olena18 lutego 2006 11:30

    bardzo dziękujemy za komplementy!:) przyjmujemy każdą ilość! A oczaki są mądre, bo cała Piesa jest mądra, kochana i najlepsza... No, przynajmniej u mnie w klatce:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Olena18 lutego 2006 11:33

    Sunia Pies vel Filc ma bardzo wiele tzw. wdzięku osobistego, a do tego charakter damy:) Teraz leży na podlodze, jak naleśnik, ale jaki naleśnik! Z klasą nalesnik!:)

    OdpowiedzUsuń
  9. ~tim18 lutego 2006 12:28

    Piekny psiak. A ja sie znam na rasach i od razu poznałem ,że to .......wilczur ;-)))

    OdpowiedzUsuń
  10. ~Colidor18 lutego 2006 12:39

    "...z podróży nieudanych wraca co dnia... zdraddony i bezbronny"

    OdpowiedzUsuń
  11. ~Jarek18 lutego 2006 13:16

    To najcudniejszy Filc ze Sfilców. Przekaż jej, że nie miała się czego obawiać ;))

    OdpowiedzUsuń
  12. Olena18 lutego 2006 14:27

    Nie chciałabym Ciebie i Twego nosa poznawczego zranić, ale to jednak nie wilczur:( To taka inna rasa, nie wiem, czy znasz... Buldog Szczękościsk Pożeracz.. Tak mi przykro, że musiałam to powiedzieć..

    OdpowiedzUsuń
  13. Olena18 lutego 2006 14:30

    hm hm, że tak powiem.. hm.. nic dodać nic ująć.. Prawda Sunia? ( pyt. skierowane do Bohaterki) mówi: hau, cokolwiek to znaczy:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Olena18 lutego 2006 14:31

    Przekazałam Kapitanie! Sunia Pies Filc urosła od komplementów jakieś 4 milimetry w kłębie:))) pozdr serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  15. ~alsza18 lutego 2006 14:54

    Mam podobnego ale w kolorze szarym :-)

    OdpowiedzUsuń
  16. Olena18 lutego 2006 14:56

    czyli z jednej są rodziny... Rodziny Piesów Cudownych!!! Pozdr serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  17. ~Przemek -SaraniS-19 lutego 2006 21:41

    Jej, Piesa :) Slicznie wyszla na tym zdjeciu :) Ale w ogole podobaja mi sie Twoje zdjecia :) No i Piesa tez, oczywiscie :)Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  18. ~tim20 lutego 2006 02:45

    Jakoś to zniosłem --"Co mnie nie zabije to mnie wzomcni" :-))

    OdpowiedzUsuń
  19. Olena20 lutego 2006 11:08

    Dziękuję Przemku!!! I Ty tu bywasz..:) strasznie to miłe:) pozdr Cię serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  20. Olena20 lutego 2006 11:12

    Jesteś TimTwardziel:))) Tak myślalam, że Cię to nie zlamie, ale wiesz, nie wiadomo na jaki czlowiek nastój trafi z takimi słowami. Trafilabym na Twojego doła-giganta i sałata gotowa:)) Ale cieszę się, żeś chłop-siła, na schwał. Wierzyłam w Ciebie!

    OdpowiedzUsuń
  21. ~tim20 lutego 2006 13:20

    Ha !!! Batman przy mnie wysiada !!!! :-)))) a Arnold to może mi...... buty sznurowac :-)))))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej