Jestem chyba balaganiara, albo chomik.

   Mieszkajac juz gdzies, co dosyc czesto mi sie zdarza, ze zmienia sie to miejsce, zawsze w miare szybko znajduje swoj spokoj i swoje poczucie bycia w domu. I juz mnie nawet te przenosiny nie denerwuja i nie stresuja, jak kiedys. Ze czegos zapomne, ze cos zostawie, ze cos zgubie. Wychodze ze zdrowego zalozenia- czego ci zbraknie, dokupisz z czasem...

  Jedna sprawa jednakze za kazdym razem doprowadza mnie do do rozpaczy prawie, a mianowicie to, jak strasznie ja sie w kazdym miejscu rozprzestrzeniam!!!

Gdziekolwiek bym nie zyla dluzej niz 3 dni uplatam sobie taka prywaciarska siec mojej codziennosci. Tu ksiazeczka, tu kalendarzyk, tu notatki, tu sztapelek plyt... Matko jedyna! Ja chyba jestem ... balaganiara!!!

Straszne to. Chodze od wczoraj i zbieram. I znosze do pokoju, zeby jutro moc przewiezc, to co raczej niezbedne. Chiuchy, ksiazki, komputer z PRERIA, Sunie z dobytkiem( calkiem tego sporo sie zrobilo..., jakby nie bylo Sunia duzy piesa sie robi..), jakies tam moje przysmaki, co ich dziadek i tak nie jada... I cala gore smieci. Znaczy spraw koniecznych, aczkolwiek niekoniecznie wiadomo do czego. Czesc juz powedrowala do kosza, czesc lezy na podlodze i czeka na decyzje.

Na przyklad taki maly misiu, przyczepka do kluczy. Albo male pudeleczka zapalek z jakichs knajp chyba. Takie fajne, kolorowe, szkoda wyrzucic... Moje swieczki i inne pierdulki, co mi pokoj tudziez lazienke uprzyjemnialy. Pelno malych kartek, duzych kartkow, co na nich sprawy najkonieczniejsze, najciekawsze, niezbedne. Bo moja pamiec krotka... Moze ja pojde na trening pamieci, albo-co?? Mysle, ze oplaciloby sie w moim przypadku.

  W miedzyczasie probuje pisac prace dyplomowa, robie pranie( o kurczaaaki! Zapomnialam!!), gotuje obiad, pomagam dziadkowi, bawie sie z Sunia, zeby nie miala choroby sierocej;) I jak mnie tu nie ma bolec glowa??? Boli, jak diabli. Zaraz zrobie duza kawe i chyba poczytam pol godzinki ksiazke. Powinna mnie zrelaksowac, jako, ze ta wzruszajaca czesc o niewolnictwie juz za mna;)

  Jest jeszcze cos, co mnie dzis zamysla. A mianowicie fakt, ze znowu sie bede zegnala( juz pozegnalam) z kilkoma osobami, ktore przez ostatnie pol roku byly moja codziennoscia i juz nie beda. Nie, zeby mi mialo wszystkich ich brakowac, ale jakos tak... Dziwnie.. Wieksza z nich czesc polubilam, nawet tak serdecznie, ale nie na tyle, zeby teraz utrzymywac kontakty przez tysiac km. Coz, takie zycie.

  Czytalam przed chwila, jak sie ziemniaki gotowaly, artykul o tym, dlaczego piszemy blogi. Hmm, ciekawy, nie powiem. Rozne padaly argumenty, ze terapia, obnazanie, moda, itd

Hmm, pomyslalm, dlaczego ja pisze bloga? Niby, ze dla rodziny, co daleko i przyjaciol... Ale, czy ja wiem... Czy tylko..? Musze pomyslec. A tymczasem zabieram kawe i PRERIE i ide do gory pisac prace.

 Od stycznia mam miec prace w normalnej szkole. Glupio, zebym do tego czasu byla taka w powijkach;)