Nocny telefon;)

Marzenia marzeniami, tęsknoty tęsknotami, a życie.. życiem. Powiedziałam sobie właśnie, naparzyłam kolejną kawę i zabieram się za piątek Ha!

Te wczorajsze dyrdymały to mi wyszły po obejrzanym filmie o Marlenie Dietrich, bo ona tak tego Carla kochała, a on ją.. No i mi się zatęskniło..

Ale skutecznie mi minęło, jak całą noc powalczyłam z lewym ramieniem, co odpaść chciało. Wszystkie romanse człowiekowi przechodzą w takich boleściach. Jak się przed chwilką po domu rozejrzałam, to stwierdziłam- Oleno, nie czas tonąć w wyimaginowanych uściskach waty cukrowej, kiedy tu taki huk roboty.. Pranie, prasowanie, psodbanie, pasemek farbowanie i takie tam;) Najgorsze jest to, że obiecałam do niedzieli skończyć takie jedno pieruńskie tłumaczenie.. bleee… Znowu będą rubieże obronne i inne działa armatnie.. Ale obiecałam, a Olenowe słowo się liczy;)

Właśnie zadzwoniła Sister i spłakałam się ze śmiechu, kiedy mi opowiedziała swoją wersję mojego wczorajszego telefonu nocnego do niej. ( Zadzwoniłam do niej około 23 z komórki, bo w pokoju Taty dzwonił stacjonarny i byłam pewna, że to Mała dzwoni na plotki)

- Słuchaj Kotuś, mówi Sister, ja odbieram jakiś telefon widmo w środku nocy, a Ty tam od razu z fochem i tonem grozą wiejącym mówisz: tutaj już wszyscy śpią! O!, właśnie się tata obudził, nie mogę teraz gadać!!! ( a ja potrafię zawiać grozą, oj potrafię;))

I mówi Mała dalej, że jej się nieswojo zrobiło, bo po co ja dzwonię zatem, skoro nie mogę i nie chcę.. Że przecież ona mnie nie prosi o to.. Tak od słowa do słowa doszłyśmy do tego w końcu, że na stacjonarny nie dzwoniła wcale ona, więc jej zdziwienie było uzasadnione, a mój foch jak najbardziej nieuzasadniony;)))))

No i nadal się tutaj śmieję, wyobrażając sobie wczoraj Sister przy tym telefonie. A teraz jeszcze Was tam, którzy nie widzicie w tym zapewne nic zabawnego;))))))))