Na chwilkę

Korzystam z okazji, że wpadłam do domu pozałatwiać kilka spraw i trochę popracować, i piszę tutaj choć parę słów.

Dziękuję za wszystkie wpisy, ale przede wszystkim za dobre myśli i modlitwę, bardzo pomocną jest świadomość, że nie jest się samej.

Tato nadal w szpitalu, dziś miał badanie żołądka, ale na szczęście wszystko w porządku. Każde badanie, które mu wykonują budzi w nas obawy.. jaki będzie wynik. Po niedzieli pojedzie znowu do kliniki, gdzie zostanie stwierdzone, co dalej.

Czas ucieka bardzo szybko, dawno tak intensywnie nie mijały mi dni. Wstając przed 7 wiem, ze za moment będzie wieczór. Na wszystko brakuje czasu, chwilami jestem bardzo zmęczona.

Ostatnie wydarzenia oprócz stresu i lęku w niosły w moje życie głęboką refleksję o naszej kruchości i przemijalności. Co i róż widzę kogoś płaczącego na szpitalnym korytarzu, mijam kogoś w czerni.

Często nie widać po ludziach ich trosk, bo to wymaga głębszego wejrzenia w ich oczy, które kryją przeżywany ból. A my nie chcemy tego bólu widzieć, bo kiedy go już zobaczymy, staje się po części naszym bólem.

Czasem wiele lat od czegoś uciekamy, a gdy uświadomimy sobie, że ucieczka nie jest najlepszą drogą, zdarzyć się może, że jest już za późno na powrót.

Ostatnie 11 lat upłynęło mi na omijaniu domu rodzinnego. Robiłam to tak, że i tak nie wyglądałam na córkę niewdzięczną, ale nią byłam.. Teraz wiem, że od pewnych spraw się nie ucieka, bo nie sa nam dane przez przypadek. Skoro Bóg postawił coś na mojej drodze, to mam się z tym zmierzyć. Mam temu podołać, mam się czegoś nauczyć.

Obecnie uczę się miłości bezwarunkowej do rodziców, którzy nie sa tacy, jak w reklamie margaryny. Uczę się szanować ich sposób bycia i i tolerować wady. Niełatwa to lekcja, ale cieszę się, że mam na nią jeszcze czas.

 

Życie jest jak kobierzec- raz kolorowe, raz mniej barwne. Z reguły widzimy tylko jego"lewą" stronę, która jest masą splątanych nici. To ta druga strona ukazuje doskonałość całości, obraz cudownie idealny i harmonijny.

Tą "drugą" stronę życia ogląda od dziś Mamusia mojej Przyjaciółki. Odeszła od nas dzisiejszej nocy. Odeszła w spokoju i ciszy zostawiając po sobie ogromną pustkę i tęsknotę.

Wiem, że siedzi teraz tam u góry i popija już kawkę z tymi, co na nią czekali, jest jej napewno bardzo dobrze.

Tylko tutaj, na dole, bardzo nam jej brakuje..

Do zobaczenia za jakiś czas Kochana..