Na dworze szklanka, a mnie śnią się dzieci...

Na dworze szklanka. Właśnie wróciłam ze spacerku, który odbyłam kulejącym truchtem, uważając, co by nóg nie połamać. Teraz popijając pierwszą kawę zainstalowałam drukarkę, co oczywiście napawa mnie próżną dumą. Wydrukowałam kilka cv-ek, mam je zamiar poroznosić po szkołach w rodzinnym mieście, dokąd się dziś wybieram. Poniedziałkowa rozmowa o pracę niestety nie zaowocowała etatem, którego w tej chwili nie ma. Mam poczekać, ale, że ja nie lubię czekać, podrukowałam dokumenty i będę szukała pomimo.

Jutro, no właściwie pojutrze, zobaczę Tatry i poczuję to cudne górskie powietrze. Aż trudno mi w to uwierzyć po tym, jak ostatnie 10 lat spędziłam na nizinach. Kiedyś wyprawy do Zakopanego należały do regularności, ale potem dorosłość i wieloletni pobyt za granicą całkowicie to zmieniły. Mam nadzieję, że teraz ta niegórska passa została przerwana.

 Dziś w nocy śniło mi się, że miałam dziecko.. Bardzo przyjemny był ten sen. Taki ciepły i bezproblemowy. Po przebudzeniu jeszcze chwilę chodziłam zamyślona. Jakby to było być już mamą.. ? W odpowiednich okolicznościach i z odpowiednim człowiekiem pewnie bardzo fajnie..

No cóż, nie ma okoliczności, nie ma człowieka, ale jest czwartek, robi się późno, czas zacząć pakować torbę na wyjazd do rodziców. Czekają tam na mnie ze świeżo upieczonymi rogalikami, o których myśl rozwiewa wszelkie sentymenty i ewentualne zamyślenia niewesołe.