Jak co roku...

-
Okna lśnią czystością, firanki przepasane złotymi szalami, gwiazdy odbijające się w szybach. Dom szykuje miejsce na zapach wanilii zmieszany ze śmiechem i wspomnieniami. Świat stroi się na Święta.
A mnie otuliła adwentowa nostalgia. Jak co roku...
Przez myśli przepływają minione lata, zdarzenia, które odcisnęły w sercu szlaki, historie posiadające wspólny mianownik. Łącznikiem w tych obrazach jestem ja. Wciąż taka sama, ale też wciąż różna.
Inna ja czekałam na Święta 20 lat temu, inna 5 lat temu i inna dziś. Wciąż jednak tak samo naiwnie czekam na cudowność Tego Czasu.
Na przemiany serc i drżące powieki usiłujące skryć wzruszenie. Czekam na sałatkę przegryzaną makowcem i radość splątaną z tęsknotą.
Czekam na małe kiwające główkami aniołki i cudze okna pełne ciepłego  światła.
Jak co roku czekam na nadzieję, którą przynosi ze sobą Święta Noc. Nadzieję dla tych, którym jej zabrakło.

Komentarze

  1. ~emilly10 grudnia 2006 03:28

    a ja wciąż jeszcze nie odczuwam atmosfery świą, ale nadejdzie - wiem to :)

    OdpowiedzUsuń
  2. nevertheless@autograf.pl10 grudnia 2006 07:35

    uch, okno u siebie muszę umyć... a nie ma kiedy.. ale święta czuć już od paru dni - wzmożony apetyt na mandarynki i wczorajsze pieczenie pierniczków..ten czas zawsze napawa nadzieją na coś cudownego. i w tym roku nawet mam marzenie do spełnienia!

    OdpowiedzUsuń
  3. ~tanya10 grudnia 2006 10:43

    Na razie marzę tylko o wolnym i spaniu do południa. Mało świąteczna jestem.

    OdpowiedzUsuń
  4. ~herbst11 grudnia 2006 10:48

    u mnie przygotowania zaczęte: piernik już w piwniczce... ta powtarzalność sytuacji, te wspomnienia świąteczne o ludziach, którzy byli i ta nadzieja tworzą magię tych dni...

    OdpowiedzUsuń
  5. ~L.11 grudnia 2006 11:15

    tez czekam, chociaz inaczej..

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Rozmowa z Kotem

-
Obraz
- Miauuu.. - Masz jedzonko w swojej miseczce, Kitulka.. - Miauuu... - No, Kicia, nie miaucz chłopaki jeszcze śpią.. - Miauuuuuu! - Kitkaaa! Nie wkurzaj mnie! A może Ty chcesz wyjść na balkon? - Miauuuuu miauuuu... - No Kiciuuulkaaa, moja kochana kitusia.. Pan nie pozwala karmić kota szynką.. przykro mi.. - Miauuuu! Miauuu! - Tyyy Kocie jeden, mam już dosyć!!! - MIAU! MIAUUU! MIAUUUUU! - A masz tą cholerną szynkę i daj mi spokój!!! - Mrrrrrrrr...mmrrrrr..mrrrrr        
Czytaj więcej

Dalie

-
Obraz
Chyba nigdy nie wspominałam tu o mojej sekretnej słabości, którą są.. programy ogrodnicze:) Uwielbiam je oglądać. Kiedy na nie natrafiam w telewizji tonę, zapadam się w czasoprzestrzeni, zatrzymuję w locie. Uspokajają mnie lepiej niż sesja terapeutyczna.. Oglądam wszystkie, o czymkolwiek by nie były. Mogą być o uprawianiu skalniaków, iglaków, tulipanów, a nawet trawy. Dziś obejrzałam odcinek o uprawie dalii. Dalie są przepiękne. Należą do moich ulubionych kwiatów. Zaraz po piwoniach, wrzosach i chryzantemach. Absolutnie czarujące. Fascynują mnie ludzie, którzy zajmują się ogrodnictwem. Wydaje mi się, że muszą mieć ładne dusze. Ale mogę się mylić. Czasem ktoś zajmuje się czymś ładnym i jasnym, a w środku jest czarny, jak smoła.
Czytaj więcej