J.Kofta

-

Kiedy się dziwić przestanę...


Kiedy się dziwić przestanę


 Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień


 Swe ostatnie, niemądre pytanie


 Nie zadane, w połowie przerwę


 Będę znała na wszystko odpowiedź


 Ubożuchna rozsądkiem maleńkim


 Czasem tylko popłaczę sobie


 Łzami tkliwej i głupiej piosenki


 By za chwilę wszystko zapomnieć


 Kiedy się dziwić przestanę


 Kiedy się dziwić przestanę


 Będzie po mnie



Kiedy się dziwić przestanę


 Zgubię śpiewy podziemnych strumieni


 Umrze we mnie co nienazwane


 Co mi oczy jak róże płomieni


 Dni jednakim rytmem pobiegną


 Znieczulone, rozsądne, żałosne


 Tylko życia straszliwe piękno


 Mnie ominie nieśmiałą wiosną


 Za daleko jej będzie do mnie


 Kiedy się dziwić przestanę


 Kiedy się dziwić przestanę


 Będzie po mnie



Kiedy się dziwić przestanę


 Lżej mi będzie i łatwiej bez tego


 Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane


 Bo nie spytam już nigdy - dlaczego?


 Błogi spokój wyrówna mi tętno


 Gdy się życia nauczę na pamięć


 Wiosny czułej bolesne piękno


 Pożyczoną poezją zakłamię


 I nic we mnie i nic koło mnie


 Kiedy się dziwić przestanę


 Kiedy się dziwić przestanę


 Będzie po mnie


 

http://www.youtube.com/watch?v=kKGil4xtMPo

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej