Karton wspomnień

-
Wczoraj przez wielką pomyłkę natrafiłam na karton pełen przedawnionych wspomnień. Przypadkowo  ktoś zalał go wodą, pewnie podlewając kwiaty. Wszystko w nim było posklejane i pogięte.
I siedziałam tak nad nim jak ta głupia przekładając z jednej strony na drugą i spowrotem. Rozklejając i wygładzając pieczołowicie zdjecia i listy, jakbym mogła w ten sposób powygładzać pozaginane zakamarki moich pogniecionych uczuć.
Może już czas zrobić miejsce na nowe wspomnienia, te które dopiero przyjdą?
Łatwiej powiedzieć, niż wykonać.
Ale spróbuję..

Komentarze

  1. ~nev28 stycznia 2007 10:06

    chyba najtrudniej pozbyć się z życia tego, co już nieużywane i nie pamiętane, ale przywołuje dużą ilość wspomnień i emocji... i dlatego mam mnóstwo gratów :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~rainy29 stycznia 2007 15:40

    dobry wieczór, chyba dobrze trafiłam...o wspomnieniach..dziś miałam taki dzień, nostalgiczny i pełen takich mysli-poza-czasem.pozwól, że się rozsiądę.

    OdpowiedzUsuń
  3. femme_130 stycznia 2007 03:47

    najtrudniej pozbyc sie wspomnien a jez mam takie pudelko naplenione wspomnieniami i nie wiem dlaczego ale za kazdym razem kiedy chce sie go pozbyc to i tak tego nie robie ....:) zmienilam adres bloga www.szkatulka.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  4. tanya1 lutego 2007 11:23

    Rzeczywiście ciężko wyprosić wspomnienia z naszego życia. Najlepszym rozwiązaniem byłoby przekształcić te bolesne w pozytywne. Ale to wymaga wiele czasu i wielu wydarzeń..

    OdpowiedzUsuń
  5. ~donia2 lutego 2007 10:07

    chcieć to móc, prawda? :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~violka-polka3 lutego 2007 04:30

    jak ja cie dobrze rozumiem. bo wlasnie przyszlo jedno moje wspomnienie. pojawilo sie w moim zyciu po 7 latach. przewrocilo mi swiat do gory nogami. a czasu nie da sie cofnac. i one na zawsze zostana wspomnieniami. By pojawilo sie cos piekniejszego w przyszlosci. Bo On prowadzi do dobrej przyszlosci. pełnej nadziei. nawet jak mi samej wspomnienia wydaja się lepsze. On ma w przyszlosci cos lepszego. tylko musze ufac.zycze Ci tego samego kochana!

    OdpowiedzUsuń
  7. ~desti3 lutego 2007 15:59

    sprobowac zawsze warto... :o) ... ja takie kartony zawsze albo chowam tak zeby nie znalezc... albo utylizuje gdy jestem na tyle silna zeby to zrobic ;o) ...

    OdpowiedzUsuń
  8. Olena4 lutego 2007 03:43

    chyba właśnie tak jest..:) ja mam nie tyle problem z gratami, co ze wspomnieniami w formie muzycznej, zapachowej, słownej. I tak, jak słowa można jeszcze wyrzucić, tak zapachy i melodie trudniej..Pozdr serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  9. Olena4 lutego 2007 03:45

    witam serdecznie! zapraszam na moje wirtualne fotele i kanapy, serwuję tu duże ilości przemyśleń, trochę smutku i dużo radości:) I kawę też serwuje:) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  10. Olena4 lutego 2007 03:46

    nie robimy tego, bo się boimy o własną tożsamosć, że czegoś zabraknie w nas bez części nas.. Bo te wspomnienia to przecież my, prawda? Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  11. Olena4 lutego 2007 03:48

    Hmm.. u mnie nie tylko bolesne wspomnienia są tymi, które uwierają.. Te miłe i dobre tez potrafią wkurzyć, że...nie zostały na zawsze:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Olena4 lutego 2007 03:48

    Święta prawda!:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Olena4 lutego 2007 03:50

    Bardzo dziękuję Kochana:) wiem, że przyszłość czeka na mnie ze swoimi cudami, teraz to mój ruch, żebym się tam udała.. a nie stała na skrzyżowaniu wspomnień z życiem i myślała..:) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  14. Olena4 lutego 2007 03:52

    Też go schowałam, ale tato mój drogi go wynalazł i wyciągnąl :)))) ten tata jeden..:) Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  15. ~tanya4 lutego 2007 10:04

    Wiem. Pamiętam jak kiedyś płakałam w poduszkę przypominając sobie, jak pięknie nam było razem.. :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej