Jestem

Mały Chłopiec boi się, że jutro będzie równie beznadziejne, jak dzisiaj.. Że nie będzie mu się chciało wstać, a potem tą kawę trzeba zaparzyć jeszcze.. Potem nalezało by pójść do pracy, ale praca ostatnio wcale nie jest fajna. Kiedyś zapracowanie pomagało na melancholię i strach, teraz tylko przygnębia.
Nie, Mały Chłopiec obawia się, że nie jest w stanie jeszcze raz otworzyć oczu tylko po to, żeby je wieczorem zamknąć.
To bez sensu, myśli Mały chłopiec, niech ktoś zatrzyma świat, ja wysiadam...
Jestem brzydki i ze szkła, mówi mu głos zza lewego ucha. Ten zza prawego może i powiedziałby co innego, ale jest zbyt niemy.
Mały Chłopczyku, którego uspokoiły na chwilkę góry, ale za to ukąsiła pszczoła, nie myśl już dziś o niczym.. daj się ukołysać wyobrażeniom i ciszy.. Posłuchaj wiatru i deszczu, poczuj zapach ognia z kominka..
Na plaży rozszalała się burza, ale żadna burza nie trwa wiecznie..
Ona minie, obiecuję. A wtedy ja rozłożę dla nas koc na wydmach i powiem..
Nie wiem jeszcze co powiem.., ale spodoba Ci się.