Wszystkie autobusy

-
Spędziłam dwa dni w Małym Mieście, gdzie warunkowo staje autobus na warunkowym przystanku przy ulicy warunkowo tylko szerszej niż półtora chodnika.

Zapewne wielu z Was nawet nie ma pojęcia o istnieniu takich warunkwo małych miesteczek, w których najwiekszą rozrywką jest targowisko w czwartki i nowa dostawa w Polomarkecie.
Ulotki reklamowe przechowuje się tu i wypożycza sąsiadom. Wędrują od mieszkania do mieszkania, jak dawnymi czasy figurka Matki Boskiej w drewnianej skrzyneczce. To ludzi zbliża, wiedzą, jakie sąsiad nosi skarpetki, jakiego sasiadka używa proszku do prania. Wiedzą, że wszyscy są tacy sami, równi przed Panem Bogiem, tym od Małych Miasteczek.

Wczesnymi wieczorami natomiast zasiadają mieszkańcy Małego Miasta w salach kinowych swoich snów i śnią najpiękniejsze marzenia o przestrzeniach, dzikiej prerii i wielkich domach towarowych.

W tych snach, na bezwarunkowych przystankach, zatrzymują się bezwarunkowo wszystkie autobusy świata...

Komentarze

  1. ~Kornella M.5 lutego 2007 15:20

    a ja za takimi miejscami tęskno wyglądam... mają taki swój specyficzny urok, którego nic nie jest w stanie zastąpić... ech się rozmarzylam :)Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~donia6 lutego 2007 09:58

    nawet sny takie same...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej