Matka matce
Byłam na Twoim blogu L. i tak strasznie mi smutno... Jak można przeżyć śmierć swojego dziecka? Nie można.. wiem.. Tak mi przykro, tak Ci współczuję. Jak matka matce.
Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.
Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje. Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych. Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
można... chociaż czasem patrzę w lustro i myślę, że to nie ja.. bo ja na pewno bym tego nie przezyła.. Przeżyłam.. tylko strasznie... strasznie tęsknię..
OdpowiedzUsuńNie umiem i nie chcę wyobrażać sobie tak wielkiej tęsknoty..
OdpowiedzUsuń... a tak zmieniając temat .. nie zauważyłam, żebyś odebrała ode mnie swoje wyróżnienie? :)
OdpowiedzUsuńOjej, a co to jest???:) I gdzie i jak to odebrać??:) Każde wyróżnienie się przyda kobiecie, która straciła snimusz;)))
OdpowiedzUsuń:))) widzisz..juz nawet nie umiem pisać..:) animusz miało być. tzn chęci:)
OdpowiedzUsuńu mnie pod datą 24 marca, a jak odebrać .. w komentarzach ;) Przyklej sobie na widocznym miejscu, niech dodaje animuszu :)
OdpowiedzUsuń