Widoki

-

Nawet na lekach życie jest mniejsze niż dawniej. Zaczynam się z tym godzić, zaczynam tą myśl oswajać. Jak warczącego szczeniaka. Życie rodzinne takie jest. Od do. Od zakupów do zmycia podłóg. Od prania do gotowania. Od mini mini do Dr Housa..

Czasem wpada jakaś lampka wina, czasem jakiś fajny seks, czasem po prostu trochę spokoju. To na razie i może na zaś musi wystarczyć.

Spoglądam z mojego okna na 10 piętrze i widzę tak duuużo z tak małej kuchni. Widzę most, po którym ktoś się gdzieś spieszy, widzę pracę, której nie mogę dostać, widzę wieżyczkę kościoła, w którym chcieliśmy brać ślub. A czasem nic nie widzę. Czasem mgła spowija świat i ten zostaje gdzieś poniżej. A ja widzę tylko niebo.

 

To życie. Czasem mięsny i poczta, a czasem przestworza.

Komentarze

  1. ~Kris29 września 2009 05:24

    I dobrze,że życie takie jest,że jak piszesz raz mięsny,raz przestworza.Oby między tymi odcieniami życia panowała równowaga. Niech te widoki będą dla Ciebie budujące i wprowające w Twoje życie radość,nawet z pięknie umytej podłogi.................. .Pozdrawiam i życzę miłego dnia.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~uliszka29 września 2009 15:07

    Tak to już jest z tą dorosłością w wersji rodzinnej:-) Byle zachować równowagę.Bardzo cieszę się, że znów tu jesteś słowem:-)))

    OdpowiedzUsuń
  3. lorely@op.pl1 października 2009 12:25

    takie jest życie..

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Kris7 października 2009 13:43

    Co u Ciebie Olenko?Jak zdrówko? Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej