Mały wielki Sens

-

  

 

Znowu korzystam z ciszy sennej.. To już prawie południe, za ścianą sąsiad walczy chyba z całą armią Orków, tak tłucze, puka i szura, a u nas panuje sen. W dużym łóżku leżą sobie mały i duży facet i pochrapują( duży) i posapują(mały).

Dobra noc za nami. Spokojna, przerwana tylko dwoma karmieniami. Bardzo takiej nocy potrzebowaliśmy. Ostatnie dni były bardzo ciężkie. Mały dostawał kolejne mleko, kolejny raz mu nie posłużyło i całość skończyła się biegunką, bólami, kolką i płaczem. Jego i moim. Do tego szczepionka i byliśmy załatwieni na amen.

Matko jedyna, a wydawało mi się, że mniej więcej wiem, co oznacza dziecko w domu. Przecież zajmowałam się już wieloma, przecież dopiero co urodził się siostrzeniec, przecież... A okazało się całkiem coś innego.

Dziecko w domu, a dziecko własne to dwie różne sprawy:)

Dziecko własne, to ogrom trosk i może czułości. To lekcja cierpliwości i pokory. To radocha i ubaw po pachy, ale też nerwy do granic wytrzymałości. To wątpliwości, czy się nadajemy do roli rodzica, to załamania i wyrzuty sumienia z tego powodu. To codzienna walka z egoizmem, to rezygnacja z wielu spraw i rzeczy dla dobra...

Dziecko własne to jednak też najpiękniejsze doświadczenie, jakiego można doznać. To pochrapujące ciałko obok w łóżku, to wielki uśmiech na dzień dobry i wielki sens w tym tymczasowo bardzo ograniczonym życiu:) 

Komentarze

  1. ~uliszka20 listopada 2008 03:20

    Ładnie wyglądasz:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Olena21 listopada 2008 00:49

    Bardzo dziękuję:)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~nutka21 listopada 2008 12:51

    Oleńko, cudowne zdjęcie.. Zachowaj je dobrze, kiedy dorośnie, pokażesz je mu i jestem pewna, że się wzruszy... Cieszę się Twoim szczęściem, bardzo! Trzymaj się ciepło, kochana :*

    OdpowiedzUsuń
  4. ~L.23 listopada 2008 14:05

    to prawda, życie bez dzieci jest bardzo ograniczone..

    OdpowiedzUsuń
  5. ~femme_125 listopada 2008 06:01

    Oboje ślicznie wygladacie. Ty jestes bardzo promienna a malutki jest uroczy. do schrupania :) Do cudzych dzieci podchodzi się inaczej niż do własnych. Nie wiem jak to jest, ale napewno to jest piękne uczucie patrzeć jak malutki człowieczek leży sobie w łóżeczku i uśmiecha się do nas ... kiedys napewno się o tym przekonam ! :) POZDRAWIAM

    OdpowiedzUsuń
  6. ~handmania5 lutego 2009 07:16

    Oj znam to znam.. Mój mały (7miesięcy) ostatnio postanowił częściej jeść - w nocy również ;/ i mam 4 pobudki w nocy. Ale odkryłam w sobie dzięki niemu całe pokładu czułości i cierpliwości.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej