Droga

-
Przy Tobie jestem ładna, ale krucha. Osłabiasz mój system immunologiczny emocji. Kiedy jesteś obok robię się płynna, miękka i delikatna. Jak woda po lodzie, masło w słońcu, jedwabna apaszka.
Pękają tamy, jakby podgryzły je wszystkie bobry świata.
Głupie skojarzenie:), przecież teraz tamy są już betonowe, nie do ruszenia. Pomyśl, Ty kruszysz powoli to, co niemożliwe..

Ty przy mnie możesz być sobą. Możesz złożyć głowę, możesz poszukać ciszy, możesz zwyciężać, ale też przegrywać. Możesz być i musisz nie być. Przy mnie łagodniejesz, układasz się po kawałeczku w całość. Sklejasz odłamki siebie porozrzucane w ostatnich latach...

Coś pęka, coś się składa, coś rośnie, coś się rozpada..
Taka jest właśnie droga do siebie.
Podajmy sobie dłonie, przejdźmy ją razem.


Komentarze

  1. ~nut27 września 2006 15:59

    Oleńko, to, co piszesz, jest coraz piękniejsze... dziękuję, wlewasz mi w serce samo dobro i ciepło :*

    OdpowiedzUsuń
  2. Olena28 września 2006 15:38

    Dziękuję:)to miło, że czujesz te emocje, które ukrywam w słowach, taka półjawna tajemnica mojego serca:) pozdr ciepło

    OdpowiedzUsuń
  3. ~kahunka29 września 2006 09:34

    Ludzie, którzy się rozumieją, potrzebują i potrafia wesprzeć - razem ...

    OdpowiedzUsuń
  4. ~desti29 września 2006 13:57

    pieknie to napisalas :* ...

    OdpowiedzUsuń
  5. ~emilly29 września 2006 16:16

    pieknie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~tanya1 października 2006 07:25

    Śliczne..

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Rozmowa z Kotem

-
Obraz
- Miauuu.. - Masz jedzonko w swojej miseczce, Kitulka.. - Miauuu... - No, Kicia, nie miaucz chłopaki jeszcze śpią.. - Miauuuuuu! - Kitkaaa! Nie wkurzaj mnie! A może Ty chcesz wyjść na balkon? - Miauuuuu miauuuu... - No Kiciuuulkaaa, moja kochana kitusia.. Pan nie pozwala karmić kota szynką.. przykro mi.. - Miauuuu! Miauuu! - Tyyy Kocie jeden, mam już dosyć!!! - MIAU! MIAUUU! MIAUUUUU! - A masz tą cholerną szynkę i daj mi spokój!!! - Mrrrrrrrr...mmrrrrr..mrrrrr        
Czytaj więcej

Dalie

-
Obraz
Chyba nigdy nie wspominałam tu o mojej sekretnej słabości, którą są.. programy ogrodnicze:) Uwielbiam je oglądać. Kiedy na nie natrafiam w telewizji tonę, zapadam się w czasoprzestrzeni, zatrzymuję w locie. Uspokajają mnie lepiej niż sesja terapeutyczna.. Oglądam wszystkie, o czymkolwiek by nie były. Mogą być o uprawianiu skalniaków, iglaków, tulipanów, a nawet trawy. Dziś obejrzałam odcinek o uprawie dalii. Dalie są przepiękne. Należą do moich ulubionych kwiatów. Zaraz po piwoniach, wrzosach i chryzantemach. Absolutnie czarujące. Fascynują mnie ludzie, którzy zajmują się ogrodnictwem. Wydaje mi się, że muszą mieć ładne dusze. Ale mogę się mylić. Czasem ktoś zajmuje się czymś ładnym i jasnym, a w środku jest czarny, jak smoła.
Czytaj więcej