Zachód słońca w grecji

-

Mało mnie tu, wiem.. Czas ucieka, jesień za oknem, Wojtek skończył dwa latka..

Właśnie pożegnaliśmy gości po wczorajszej imprezie urodzinkowej. Były balony, był tort, były prezenty. Było miło.

Chrzestny wujek został z ciocią do dziś, dzięki czemu mieliśmy okazję pogadulić sobie do późna w nocy. Pokazali nam przepiękne zdjęcia z urlopu w Grecji, posłuchaliśmy, jak się żyje inaczej..

Jakie piękne są widoki na Santorini, jak bajkowy jest zachód słońca na wulkanie. Rozmarzyłam się, że może my też... kiedyś...

Nasze widoki są skromniejsze, a nasze plany przyziemniejsze. Moim obecnym marzeniem są ładne buty:), a  w następnej kolejności sweterek:) Wojtek marzy o Bobie Budowniczym, a mąż o urządzeniu 250 litrowego akwarium, które już czeka na balkonie.

Rodzinnie marzymy o rodzeństwie dla Wojtka, ale jak na razie Pan Bóg ma inne zamiary..

 

Kiedy o 2giej w nocy kładłam się spać, pełna jeszcze widoków i opowieści z innego świata, taka w sumie trochę zasmucona, że nasza codzienność jest o tyle mniejsza od marzeń, Wojtek zapłakał przez sen. Pogłaskałam go po główce, co momentalnie go uspokoiło, nakryłam kołderką, postałam chwilkę nad łóżeczkiem i już wiedziałam- ja nie chcę innego życia! To, co mam, jest największym darem i szczęściem, jakiego pragnę! Spokojny oddech mojego dziecka przywraca porządek rzeczy i sens otaczającej mnie rzeczywistości.

 

Znajomi, którzy byli w Grecji już 4 lata starają się o dziecko:(

Komentarze

  1. ~wlm3 października 2010 06:32

    Słuchasz muzyki? Zapraszam na http://WeLoveMusic.blog.onet.pl:)*

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Mes.5 października 2010 13:59

    A jednak niewiele nam potrzeba do szczęścia... to piękne :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~lorely11 października 2010 12:08

    Zawsze byłam pełna podziwu dla Twojej pogody i pokory z jaka przyjmujesz "dary losu", Twojej umiejetności oddzielania rzeczy ważnych od ważniejszych.. Jesteś wielka Oleno..

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Swiat sie nie zawalil, kiedy spalam.

-
 Po calym dniu przespanym, bo tak wlasnie go spedzilam, ten moj dzien w nosie, siedze teraz i mysle. Mysle, ze nawet taka ucieczka w niebycie niewiele mi pomoze. Ale co sie wyspalam, to moje.   Przed chwila wrocilam ze spceru, co pachnie coraz bardziej jesienia, bo w nosie moze i mam wiele, ale piesa wyjsc musi. Ona zreszta byla jedynym czynnikiem mnie dzis obchodzacym. Obchodzilo mnie mianowicie, zeby nie narobila w domu i obchodzilo mnie, czy taki maly pies nie dostanie wielkiej depresji przy takiej zdolowanej pani. Wyglada jednak na to, ze nie dostal. Lezy i chrapie, jak zwykly pies bez depresji. Troche w tym moim roztrzesieniu dzisiejszym bylam niesprawiedliwa i z braku innych ofiar zrobilam jazde psu o zycie. Nie chcial dac uszu do wytarmoszenia, musial zatem wysluchac wyrzutow o wszystko. O te szczepienia, wizyty u weterynarza, paszport europejski psi, smycz karabinkowa, koszyk do spania, orzelka do zabawy... I wiele innych.   Wieczorem zadzwonilam do siostry i ona mi powiedzi
Czytaj więcej

Jak w studni

-
Moje życie wypełnione jest kredą w wiaderku, puzzlami i kartami  memory pogryzionymi z frustracjii, że się znaleźć nie mogą.. Drobiazgi przepełniają mnie z kretesem zostawiając tylko minuty na pobycie sobą taką, jaką lubie się najbardziej. Delikatną, zamroczoną rozczuleniem i czerwonym winem. Kiedyś, gdzieś znajdę ten czas zaczarowany. I zatonę w nim. Jak w studni.  
Czytaj więcej

Lewe ramię

-
Dopadło mnie. Zmęczenie ostatnich dwóch tygodni. Usiadło mi na lewym ramieniu i boli, jak jasna cholera. Ciekawe dlaczego tam? Bo od serca był ten strach..? Może.. Tato od wczoraj w domu po badaniu w klinice, które kwalifikuje go na operację, ale nie wykazało nic straszniejszego. Znaczy tego, co do tyłu chodzi, jak to mówi sam zainteresowany. A bał się biedak straszliwie, a my z nim. Żeby go uspokoić byłam cała spokój chodzący, a nawet taki buczący, że nie mają marudzić, bo będzie dobrze, bo ja tam pewna jestem, itd.. A wcale nie byłam. I kiedy w wieczór przed wyjazdem do kliniki szykowałam Tacie torbę, prasowałam ciuchy i czyściłam buty myślałam: Dobry Boże, żeby już znowu było dobrze i bez strachu.. Dobry Boże przytul nas. I przytulił. I jest już ok. Tylko to lewe ramię boli jak jasna cholera!:)  
Czytaj więcej